Twee druktemakers op komst
De harten van Lilly en Pradeep sloegen een slag over toen ze naar de zwangerschapstest staarden. Ze wilden dolgraag een baby, maar ze hadden nooit verwacht dat ze een tweeling zouden krijgen! Terwijl de opwinding de overhand nam, sloop de angst naar binnen. Het stel wist dat hun leven met twee nieuwe druktemakertjes voor altijd zou veranderen. Het vooruitzicht van slapeloze nachten en dubbele voedingen was ontmoedigend, maar ze wisten dat ze de uitdaging aan moesten gaan.
Ze bereidden zich met elke dag die voorbijging voor op de komst van hun kleintjes. Zouden ze klaar zijn voor wat er komen ging?
De dag dat de tweeling eindelijk kwam
Lilly en Pradeep hebben eindelijk met enorm veel vreugde hun langverwachte tweeling verwelkomd. Van een probleemloze zwangerschap tot een probleemloze bevalling: niets kon beter verlopen. De tweeling kwam precies op de uitgerekende datum en de uitzinnige nieuwe ouders konden hun vreugde niet bedwingen. Ze wisten echter niet dat ze van alles zouden meemaken. Zal hun droom om een perfect gezin te stichten in duigen vallen?
Toen ze zich klaarmaakten om naar huis te gaan, stond hen een onvoorziene onthulling te wachten, die hen verbijsterd achterliet.
Ze had buikpijn, maar wimpelde het af
Lilly dacht dat het moederschap alles was waar ze ooit van had gedroomd, totdat ze een onverklaarbare buikpijn kreeg. In eerste instantie was het een licht ongemak dat ze afdeed als een gevolg van de bevalling. Maar naarmate de uren verstreken, werd de pijn ondraaglijk en maakte ze zich zorgen. Ze wist niet of ze haar man moest wekken en het hem moest uitleggen of dat ze gewoon vol moest houden.
De vraag brandde in haar achterhoofd en ze bleef er maar aan denken. Ze kreeg het er benauwd van, maar probeerde haar pijn weg te slapen.
Haar pijn werd ondraaglijk
Ze merkte al snel dat ze deze pijn niet kon wegpoetsen. Haar lichaam deed steeds meer pijn en het kostte haar moeite om eenvoudige taken uit te voeren. Rust deed haar niet goed en ze moest aan Pradeep vertellen hoeveel pijn ze had. Ze was bang en wilde niet onder ogen zien wat de pijn zou kunnen zijn - ze moest er niet aan denken om naar het ziekenhuis te gaan, terwijl haar pasgeboren baby's thuis waren.
Lilly kon de pijn echter niet langer negeren en wist dat het tijd was om iets tegen haar man te zeggen. Hoe zou hij reageren?
Ze hield dit geheim verborgen voor haar man
Pradeep was geschokt toen Lilly eindelijk de waarheid over haar pijn vertelde, maar zijn ongeloof werd alleen maar groter toen hij zich realiseerde hoe lang ze het geheim had gehouden. Ze deelden alles, althans dat dacht hij. Hoe kon ze doen alsof alles in orde was? Waarom wachtte ze zo lang om het hem te vertellen? Deze vragen cirkelden keer op keer door zijn hoofd, maar hij wilde eerst gewoon zeker weten dat alles goed met haar was.
Hij begreep niet waarom ze, als vader van hun tweeling, niet naar hem toe kwam voor hulp. Na deze onthulling vroeg hij zich af wat ze nog meer voor hem verborgen hield.
Ze haastten zich naar het ziekenhuis
Pradeep kon niet geloven dat hij de tekenen van Lilly's verslechterende gezondheid had gemist; hij voelde zich slecht dat hij het niet eerder had opgemerkt. Hij was echter zo druk bezig met hun nieuwe baby's dat hij het niet in de gaten had. Hij wist dat hij haar onmiddellijk naar het ziekenhuis moest brengen en zij stemde ermee in. Ze wisten dat ze deze pijn niet langer moesten negeren. Terwijl ze onderweg waren, werd Lilly's pijn erger en begon ze te huilen. Pradeep probeerde haar te kalmeren, maar het was te laat.
Hij besefte dat hij de ernst van haar toestand misschien had onderschat. Het was nog onduidelijk wat hen in het ziekenhuis te wachten stond, maar één ding was zeker: de tijd begon te dringen.
Lilly heeft urenlang pijn geleden
Toen Pradeep met Lilly naar het ziekenhuis reed, hoopte hij tegen beter weten in dat het medische team haar van haar pijn zou verlossen. Zodra ze de eerste hulp binnenstapten, werden ze geconfronteerd met een massa hoestende, piepende en zieke mensen die allemaal op hun behandeling wachtten. Terwijl de uren verstreken, kon Pradeep de pijn in Lilly's ogen zien. Ondanks zijn wanhopige smeekbeden aan de verpleegsters om Lilly op te nemen, moesten ze toch wachten.
Hij dacht na over een oplossing, maar het enige wat ze konden doen was wachten. Bij de gedachte dat de tijd begon te dringen, raakte hij in paniek.
Pradeep wist dat zijn vrouw het niet langer kon volhouden
Lilly was stilletjes, maar je kon de pijn op haar gezicht zien. Ze probeerde geduldig te wachten tot de eerste hulp haar naam riep, maar het voelde alsof ze flauw kon vallen. Haar man Pradeep keek hulpeloos toe en vroeg zich af hoe lang zijn vrouw de pijn nog zou kunnen verdragen. Er verstreken vier lange uren en nog steeds was er geen verlichting in zicht. Uiteindelijk verbrak Lilly haar stilzwijgen en schreeuwde wanhopig tegen Pradeep dat hij iets moest doen.
Pradeep liep naar de verpleegsterspost, smeekte om hulp, maar het nieuws was niet goed. Het wachten kon nog uren langer duren. Ze moest zich nog even sterk houden; kon ze dat aan?
Een roep om hulp bij een crisis
Voordat Pradeep en Lilly naar het ziekenhuis vertrokken, belden ze eerst zijn ouders om te vragen of ze met de tweeling konden helpen, zodat ze alleen naar het ziekenhuis konden gaan. Ze aarzelden niet om zich te haasten en op hun pasgeboren tweeling te passen, zodat Pradeep en Lilly naar de eerste hulp konden gaan. Nu ze echter al uren aan het wachten waren en de dokter nog niet hadden gezien, wist Pradeep dat zijn ouders wellicht nog een nachtje op de tweeling moesten passen. Ze wisten dat ze zijn ouders weer moesten bellen.
Toen hij de ernst van de situatie uitlegde, troostten zijn ouders hem en zeiden dat het geen probleem was om op hun baby's te passen. Hij moest er nu achter zien te komen wat er met zijn vrouw aan de hand was.
Lilly had zoveel pijn dat ze flauwviel op de eerste hulp
Lilly's lichaam trilde terwijl ze de hand van haar man vastgreep en haar tranen bedwong! Ze had zoveel pijn dat ze het niet meer aankon. Ze zag bleek en viel plotseling op de grond flauw. Pradeep riep om hulp van verpleegsters, die haar snel oppakten en hulp gingen halen. Het was een waas van chaos toen het medische team haar te hulp snelde, maar het was te laat om te voorkomen dat ze haar breekpunt bereikte.
Pradeep was blij dat ze eindelijk hulp kreeg, maar hij was bang en wilde gewoon weten wat er aan de hand was en waarom ze zo'n pijn had.
De dokters deden er eeuwen over om haar te helpen
Lilly werd wakker in het donker in een steriele ziekenhuiskamer. Toen haar ogen zich aan het licht aanpasten, probeerde ze zich te oriënteren en haar man te vinden. "Waar is hij?" riep ze uit, terwijl haar stem trilde en verward was. Pradeep was er natuurlijk, maar Lilly herkende hem eerst niet. Toen drong het besef door en begreep ze dat ze op de eerste hulp was en dat er iets goed mis was.
De pijn kwam terug en ze voelde zich erg zwak. Uiteindelijk snelden de artsen naar haar toe en besefte Lilly dat ze werd geholpen.
De artsen waren achterdochtig en namen onmiddellijk bloedtesten af
De artsen stelden eindeloos veel vragen aan Lilly en Pradeep. Na uren van vragen beantwoorden kwam er eindelijk een einde aan de vraag of ze kinderen had, waarop ze antwoordde dat ze een paar weken geleden was bevallen. De plotselinge verandering op de gezichten van de artsen verontrustte hen allebei. Lilly werd al snel officieel in het ziekenhuis opgenomen en onderging bloedtesten met een volledig panel. Pradeep vroeg zich af waarom alles zo snel verliep.
Waren de artsen iets aan het verbergen? Zou Lilly ooit nog haar pasgeborenen kunnen vasthouden?
Ze kon het niet langer uithouden
Lilly en Pradeep waren de tijd kwijt terwijl ze in spanning op de testresultaten wachtten. Elke seconde voelde als een eeuw en elke minuut als een eeuwigheid. Niemand had enig idee wat Lilly mankeerde, ondanks hun eindeloze vragen. De artsen drongen er alleen maar op aan om geduldig op de uitslag te wachten. Lilly had vreselijk veel pijn en haar angst werd alleen maar erger door haar verbeelding van mogelijke complicaties.
Ook met de pijnstillers kon ze de ongemakken nauwelijks verdragen. Ze hield er niet van om niets te weten over wat er met haar aan de hand was.
Pradeep's ouders konden niet meer op hun tweeling passen
Toen Pradeep net dacht dat het niet erger kon, zorgde het bericht van zijn ouders ervoor dat hij in tweestrijd raakte over wat hij moest doen. Zijn vader en moeder belden en zeiden dat ze binnenkort weg moesten vanwege een belangrijke afspraak. Dit zou echter betekenen dat niemand op Pradeep en Lilly's baby's kon passen! Het was geen optie om Lilly alleen te laten, maar Pradeep had geen keus. Hij moest snel terug naar zijn tweeling.
Toen hij zich klaarmaakte om te vertrekken, kwam de verpleegster eindelijk hun kamer binnen en zei dat Lilly een echo moest laten maken.
Lilly werd weggebracht voor meer tests
Toen de verpleegkundigen Lilly meenamen voor onderzoek, stortte Pradeep in. Hij keek toe hoe ze in de onderzoekskamer verdween en wenste dat hij bij haar kon zijn. Hij had echter geen andere keuze dan terug te keren naar hun huis om op hun baby's te passen. Hij was nu net zo nerveus als eerst, omdat hij zich afvroeg wat er zou gebeuren als hij weg was. Hij kon alleen maar hopen op het beste en hopen op een snelle oplossing.
De verpleegster beloofde hen dat ze het hen zouden laten weten zodra ze resultaten hadden en meer over de situatie wisten.
Lilly werd na de uitslag van de echo onzekerder en banger
Lilly lag op het ziekenhuisbed met het echoapparaat. Ze was bang, maar ook opgelucht dat de artsen tests aan het doen waren en dat ze er snel achter zouden komen waar de pijn vandaan kwam. Haar gedachten gingen als een razende tussen haar eigen gezondheid en de vraag hoe het met haar man en tweeling ging. Plotseling veranderde de uitdrukking van de dokter in pure paniek. Ze vertelden haar zonder uitleg dat ze een spoedoperatie nodig had.
Wat kon er mis zijn? Ze voelde zich weer bang en hulpeloos. Ze zeiden echter dat er geen tijd was om te wachten.
Niemand wist wat er aan de hand was met Lilly
Pradeep's ouders konden gelukkig nog even oppassen op de tweeling, waardoor Pradeep uiteindelijk in de wachtkamer bleef. Op dat moment verscheen de dokter en de uitdrukking op zijn gezicht sprak boekdelen. "Ik heb slecht nieuws, Pradeep," begon de dokter. "Lilly's echo liet iets zorgwekkends zien en we moeten verdere tests doen." Pradeep's hoofd stroomde over van vragen. Zou Lilly dit overleven? Wat was er op de echo te zien?
Zou hij zijn kinderen alleen kunnen opvoeden? Het onbekende hing hem zwaar op de maag en hij worstelde om op adem te komen.
Pradeep wil antwoorden
Pradeep wachtte terwijl zijn hart bonkte en de klok tergend langzaam tikte. De herinneringen aan de dag dat zijn tweeling werd geboren, speelden zich steeds weer af en beschimpten hem met geluk dat aanvoelde als een verre herinnering. Het leek een eeuwigheid geleden sinds hij voor het laatst hun gezichten zag en hun gelach hoorde. Lilly's pijnlijke bevalling was elk moment waard geweest, alleen al omdat hij hun kostbare kinderen in hun armen kon houden. Nu stond alles echter op losse schroeven en hij dacht aan elke scenario.
De wachtkamer werd een plek waar hij nooit meer heen zou willen. De dokter leek onzeker toen hij het nieuws bracht, wat hem alleen maar nog ongeruster maakte.
Pradeep was bang om alleenstaande vader te worden
Pradeep's hart bonkte en zijn handen trilden terwijl hij angstig wachtte op nieuws over de echoresultaten van zijn vrouw. De dokter zei dat ze iets zagen en dat ze misschien geopereerd moesten worden en dat ze hem op de hoogte zouden houden. Pradeep liep daarom naar de kantine van het ziekenhuis om de tijd te doden en zijn hoofd leeg te maken. Hij wist niet hoe lang het zou duren voordat de dokter meer wist over de volgende stappen.
Hij ijsbeerde door de gangen van het ziekenhuis en nipte aan zijn thee, terwijl hij zich afvroeg of ze slecht nieuws zouden krijgen. Zou de tweeling kunnen opgroeien met hun moeder?
Terugdenken aan de goede tijden
Pradeep bleef nadenken en zocht naar alles wat zijn hoop levend kon houden. De chaos en uitputting van het thuisbrengen van de tweeling waren nu een verre herinnering! Hij wenste dat hij terug kon gaan naar de weken daarvoor, toen ze thuiskwamen, blij en opgewonden om samen aan hun volgende hoofdstuk te beginnen. Maar alles hing nu aan een zijden draadje: ze wachtten vol spanning op de uitslag van Lilly's echo en de eventuele operatie.
Pradeep was benieuwd of hun familie hier sterker uit zou komen of dat alles zou instorten. Was dit gewoon een schrikmomentje? Of was er meer aan de hand?
De grootouders konden niet langer op de baby's passen
De ouders van Pradeep genoten van elk moment met hun kleinkinderen, maar door een onverwachte situatie kwamen ze in een lastig parket terecht. Hoewel ze hun zoon en schoondochter graag wilden helpen, moesten ze door hun eerdere verplichtingen toch zeggen dat ze niet meer op de tweeling konden passen. Ze moesten naar een afspraak en konden niet veel langer wachten. Pradeep hield het zo lang mogelijk uit, maar de klok tikte door.
Pradeep haastte zich naar huis en liet Lilly alleen achter in het ziekenhuis. Dit was voor iedereen een moeilijke situatie, maar ze waren vastbesloten om er doorheen te komen.
Lilly was helemaal alleen en probeerde zichzelf af te leiden
Lilly lag op bed en wachtte in spanning op nieuws van de artsen over haar echo. Ze miste haar pasgeboren baby's en wist dat het niet goed voor haar was om lang van hen weg te zijn. Om zichzelf af te leiden, bladerde ze door de tv-zenders en scrolde ze door haar telefoon, terwijl ze probeerde niet te denken aan de pijn of de enge situatie waarin ze verkeerde.
Ze wou dat er iemand kwam om haar te troosten of nieuws te brengen, zodat ze minder bang zou zijn.
Ze hadden nooit verwacht dat ze een nacht in het ziekenhuis zou blijven
Lilly voelde hoe opgelucht ze was toen een verpleegster binnenkwam en de eindeloze stilte onderbrak. De blik op het gezicht van de verpleegster veranderde echter Lilly's hoop op een snel ontslag. Ze kreeg te horen dat ze de nacht in het ziekenhuis moest doorbrengen ter observatie. Lilly's gedachten gingen meteen naar haar man Pradeep en hun tweelingkinderen. Ze vond het een beangstigende gedachte om een nacht zonder hen door te brengen.
Ze belde Pradeep op en legde de situatie uit. Hoewel Pradeep aanvankelijk aarzelde, verzekerde hij haar dat hij het wel zou redden. Ze kon echter aan zijn stem horen hoe bezorgd hij was.
Lilly was voor het eerst weg van haar tweeling
Lilly voelde zich angstig en alleen, totdat Pradeep's stem aan de telefoon haar kalmeerde. Ze praatte hem bij over haar situatie terwijl ze wachtte op het oordeel van de dokter. Terwijl ze praatten, vertelde hij hoe het thuis met hem en de tweeling ging en legde hij uit dat de baby's het uitstekend maakten. Hoewel Lilly ze vreselijk miste, stelden de woorden van Pradeep haar gerust; ze wist dat haar kindjes veilig waren.
Hoewel het niet ideaal was, legde ze zich uiteindelijk neer bij het idee dat ze een nacht in het ziekenhuis moest doorbrengen. Ze kon via de telefoon de liefde van haar man voelen.
Slapeloos in het ziekenhuis
Lilly maakte zich in het ziekenhuisbed heel veel zorgen en kon maar niet slapen. Haar kamer was constant gevuld met medisch personeel, met het geluid van piepende machines en de dreigende uitslagen van haar onderzoeken. De nacht sleepte zich voort, ze kon niet slapen en het feit dat haar familie niet aan haar zijde stond, maakte haar nog meer van streek. Ze wou niet geloven dat ze ernstig ziek was, maar ze maakte zich steeds meer zorgen.
Toen de ochtend aanbrak, had ze nog steeds geen antwoorden. Ondanks dat ze de verpleegster riep, bleef Lilly in het ongewisse en wachtte ze gespannen op het oordeel van de dokter.
Er werd verteld dat er iets ernstig mis was
Pradeep en de tweeling stonden vroeg op om Lilly te bezoeken in het ziekenhuis. Toen ze haar kamer binnenkwamen, barstte Lilly in tranen van vreugde uit omdat ze haar dierbaren zag. De blijdschap duurde echter niet lang, want de artsen meldden zich met een verontrustend bericht. Er was iets ernstigs ontdekt tijdens haar echo en ze moesten het nog vaststellen. Lilly en Pradeep bleven in shock achter en vroegen zich af wat er fout was.
De familie die vol goede moed was gekomen, moest nu de onzekere toekomst tegemoet zien, hopend dat er niets ernstigs aan de hand is.
De artsen drongen erop aan dat haar enige optie een spoedoperatie was
Lilly draaide door toen de artsen uitlegden dat de enige oplossing een spoedoperatie was. Pradeep kon niet begrijpen waarom zijn vrouw vlak na de bevalling zoiets moest doorstaan. Hij dacht dat haar lichaam nog niet sterk was en nog herstellende en te kwetsbaar was voor een operatie. De klok tikte echter door en Lilly moest een beslissing nemen. Terwijl ze in de ogen van haar pasgeborene staarde, besefte ze dat er maar één optie was: een operatie.
Ze tekende de papieren en werd meteen weggereden. Toen ze naar de operatiekamer ging, stroomden de tranen over haar gezicht. Ze wist dat ze het voor haar baby's deed.
Tijd voor een spoedoperatie
Lilly moest haar angst voor een operatie onder ogen zien als ze pijnvrij wilde leven en haar kinderen wilde zien opgroeien. Ze vertrouwde op de deskundigheid van de artsen en de liefde van haar familie die buiten stond te wachten. Ze kreeg niet veel details, maar vertrouwde erop dat als de artsen zeiden dat dit een noodgeval was en dat een operatie de enige optie was, dat wel juist zou zijn.
Haar afscheidskus aan Pradeep en haar baby's was extra emotioneel, maar Lilly bleef sterk. Wat zouden de artsen vinden en wat was er zo dringend?
Ze waren beiden zeer bezorgd
Pradeep kwam vol angst de wachtkamer binnen met de tweeling. Terwijl hij zijn kinderen vasthield, galmde de tikkende klok in zijn hoofd en werd hij overweldigd door angst. Hij spoorde zichzelf aan om hoopvol te blijven, maar hij was ontzettend bezorgd. Zijn baby's bleven maar huilen en hij was helemaal alleen en hoopte dat deze hele beproeving achter de rug zou zijn. Hij wilde terug naar zijn gewone dagelijkse leven met Lilly.
Hij werd overspoeld door zorgwekkende gedachten: wat als er iets mis zou gaan tijdens de operatie? Zou hij zijn vrouw ooit nog terugzien? Zou het een verkeerde diagnose kunnen zijn?
Hulpeloos wachten terwijl de tijd voorbij ging
Pradeep staarde op zijn horloge en zijn hart zonk, want hij realiseerde zich dat er alweer een lang uur was verstreken sinds Lilly’s operatie. De ongerustheid in zijn hart was onbeschrijfelijk, want hij kon geen manier vinden om zijn onrustige tweeling te kalmeren en kon niet stoppen met zich zorgen maken over de uitkomst van deze operatie. Hij belde zijn moeder om te vragen of ze naar het ziekenhuis kon komen, want hij had echt troost en steun nodig.
Waarom duurde de operatie zo lang en wat zouden ze vinden? Pradeep hoopte dat alles goed zou komen.
De geruststellende komst van Pradeeps moeder
Pradeep voelde zich meteen opgelucht toen zijn moeder in de wachtkamer verscheen. De blik van haar vertrouwde gezicht kalmeerde hem en ze keek naar de tweeling met een grote glimlach op haar gezicht. Hoewel hij zich even goed voelde, gingen zijn gedachten meteen terug naar Lilly en haar operatie. Was er iets mis met de operatie? Waarom duurde het zo lang? Hij had antwoorden nodig.
Zijn zenuwen waren nog lang niet bedaard en dus besloot hij om even door de gangen van het ziekenhuis te lopen om tot rust te komen.
Pradeep was gefrustreerd en stortte in
Pradeep wachtte angstig op nieuws over de operatie van zijn vrouw terwijl hij zich grote zorgen maakte. Toen de dokter eindelijk arriveerde, legde hij uit dat de operatie gecompliceerd was en dat de resultaten onzeker waren. Pradeep wilde antwoorden, maar de dokter hield vol dat ze het nog niet zeker wisten en dat ze het hem zouden laten weten als ze wisten wat er mis was. Pradeep vroeg of hij zijn vrouw mocht zien tijdens haar herstel van de operatie, maar dit mocht niet van de dokter.
Dit maakte Pradeep woedend; na uren bezorgd en onzeker te zijn geweest, verloor hij zijn kalmte. Hij begon tegen de dokter te schreeuwen dat hij zijn vrouw moest zien en de beveiliging van het ziekenhuis werd opgeroepen om hem uit het ziekenhuis te verwijderen.
Hij veroorzaakte chaos en stond op het punt om eruit geschopt te worden
Pradeep werd overspoeld door frustratie en kon de beweegredenen van het ziekenhuis om hem bij zijn vrouw weg te houden niet accepteren. Toen de bewakers op hem afkwamen, omdat ze hem wilden verwijderen, omdat hij tegen de dokter had geschreeuwd, raakte hij in paniek. Terwijl zijn moeder op de tweeling lette, vluchtte Pradeep door het doolhof van gangen op zoek naar de kamer van zijn vrouw. Hij zag zichzelf als een held die zijn vrouw beschermde en antwoorden wilde.
Door zijn impulsieve actie maakte hij het alleen maar erger, want de beveiliging zat nu achter hem aan. Ze waren kwaad en wilden hem uit het ziekenhuis schoppen.
Hij wilde Lilly dolgraag thuisbrengen
Pradeeps hart ging tekeer terwijl hij verwoed door de gangen van het ziekenhuis rende, op zoek naar zijn geliefde Lilly. Toen hij eindelijk haar zachte stem hoorde, bracht dat een tijdelijke kalmte in hem. Hij zag haar een paar minuten voordat de beveiliging arriveerde en hem naar buiten begeleidde. Ze troostten hem met de gedachte dat ze in orde was. Maar zodra hij weer thuis was, voelde hij zich schuldig dat hij haar daar helemaal alleen had achtergelaten.
Zijn moeder ging met hem mee naar huis en rustte uit met de baby's. Hij wist echter dat hij iets moest doen om erachter te komen wat er echt aan de hand was zodat Lilly naar huis kon gaan.
Hij sloop om middernacht het ziekenhuis binnen
Pradeep was vermoeid en bezorgd en verlangde ernaar om bij zijn vrouw te zijn. Toen hij nagedacht had over een roekeloos idee, besliste hij dat hij er voor moest gaan. Terwijl zijn moeder met de tweeling in een andere kamer lag te slapen, verliet hij het huis. Hij reed terug naar het ziekenhuis en besloot dat hij langs de verpleegsters zou sluipen om terug te gaan naar de kamer van zijn vrouw om bij haar te zijn.
Bij aankomst was de kamer leeg. Hij wist nu niet wat hij moest doen. Ging het wel goed met zijn vrouw en waar was ze?
Hij was vastbesloten zijn vrouw te zien
Pradeep weigerde op te geven totdat hij zijn vrouw Lilly had gevonden. Ondanks dat hij niet in het ziekenhuis mocht komen, doorzocht hij elke kamer totdat hij haar vredige slapende gezicht zag. Hij voelde een overweldigende opluchting en liefde en ging naast haar zitten, hield haar hand vast en viel naast haar in slaap. In de ochtend kwam de verpleegster de kamer binnen en merkte hem op. Ze vertelde hem meteen dat hij niet het ziekenhuis in mocht sluipen en weg moest gaan.
Nadat hij haar had uitgelegd wat er was gebeurd, vond ze het vreselijk voor hem en vond ze het goed dat hij bij zijn vrouw bleef.
Ze waren blij om weer samen te zijn, maar waren bang voor de resultaten
Ze wilden niet meer wachten, maar hadden geen keus. De verpleegster vertelde Lilly en Pradeep dat de dokters zeiden dat ze nog drie uur nodig hadden voordat ze terug zouden komen, hopelijk met antwoorden over wat er aan de hand was. Hun gedachten gingen maar door. Hadden ze iets abnormaals gevonden? Wat was er tijdens de operatie gebeurd? Waarom duurde het zo lang voordat ze terugkwamen met de resultaten. Ze waren alweer aan het wachten.
Ze voelden zich niet op hun gemak, want de situatie was griezelig. Ze hadden een slecht gevoel over hoe lang het duurde voordat ze antwoorden kregen en waren bang dat ze slecht nieuws zouden krijgen.
Lilly had geluk dat ze de operatie overleefde
Enkele uren later kwamen de artsen terug naar haar kamer, klaar om de resultaten van haar operatie bekend te maken. De chirurg onthulde dat haar hart tijdens de operatie twee keer was gestopt, waardoor er gebruik moest worden gemaakt van een defibrillator. De operatie was geslaagd, maar Lilly en Pradeep waren sprakeloos. Pradeep schreeuwde van schrik en vroeg zich af waarom ze niet eerder van de complicaties op de hoogte waren gesteld. Lilly was dankbaar dat ze nog leefde, maar in de war over waarom dit was gebeurd.
De artsen hadden echter nog meer nieuws te vertellen. Ze zeiden dat Pradeep rustig moest worden en moest gaan zitten terwijl zij de rest van het nieuws vertelden.
Lilly's hartverscheurende diagnose
Lilly's hart ging tekeer toen de dokter het nieuws vertelde. Ze hadden een grote massa op haar eierstokken gevonden en er was een operatie nodig om die te verwijderen. Ze kreeg ineens een enorme klap te verwerken. Haar uitputting en pijn waren niet zomaar iets, maar het gevolg van het gezwel. Om haar leven te redden had de dokter geen andere keuze dan beide eierstokken te verwijderen. Er ging een golf van stilte door de kamer.
De tranen stroomden over hun gezichten terwijl ze de juiste woorden probeerden te vinden. Er volgde een moment van overweldigend verdriet en verwarring.
De bitterzoete realiteit van het ouderschap
Na een pijnlijke en riskante medische ingreep realiseerden Lilly en Pradeep zich dat de toekomst die ze voor ogen hadden voor hun gezin drastisch was veranderd. Hoewel ze dankbaar waren dat ze hun tweeling hadden, konden ze het verlies van een kans op meer kinderen niet van zich afschudden. Hun nieuwe werkelijkheid was een mix van dankbaarheid en verdriet. Toen ze thuiskwam, klampte Lilly zich vast aan haar kleintjes terwijl ze tegelijkertijd rouwde om het feit dat ze nooit meer zwanger zou worden. Ze bleef zich afvragen waarom het allemaal zo plotseling was gebeurd.
Toch beloofden ze het geschenk van het ouderschap te koesteren en zich volledig te richten op de opvoeding van Mia en Elia.